آزمون خداپرستی

همیشه از پدر و مادرش شاکی بود.

 معتقد بود به هرجا که رسیده از تلاش خودش بوده نه کمک پدر و مادرش.

 بارها وقتی به شاگردهایش درباره نیکی به والدین می گفت.

 خود را نمونه تام و تمام یک فرزند نمونه می دانست؛ که باعث سربلندی خانواده شده.

اما آیا واقعا همینطور بود؟

 مگر خداوند در جای جای قرآن بعد از پرستش خودش سفارش به پدر و مادر نکرده¹؟

 مواظب رفتارهامون با پدرو مادرمون باشیم. چرا که همین رفتارها آزمونی برای خداپرستی است.

مگر نه اینکه یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَىٰ²؟

آیا این همه منت و غرور و شکایت، با اکرام همخوانی دارد؟

منابع:

1.      سوره بقره، آیه 83: لاَ تَعْبُدُونَ اِلاَّ اللّهَ وَبِالْوَالِدَیْنِ اِحْسَاناً : کسی را جز خدا نپرستید و به والدین خود نیکی کنید.

2.      همان، آیه 264: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَىٰ: ای کسانی که ایمان آورده اید! بخششهای خود را با منت و آزار ، باطل نسازید!